[XeXu]

1. Być może jesteś w podobnej lokacji, co ja. Od lat używałem G400, nawyk wyprostowanych placów po prawej stronie myszy, okazał się być utrapieniem - wiele konstrukcji "ksero", które zaabsorbowały linię IE 3.0, jest niezdatnych do komfortowego użytkowania, zawiera to oczywiście serię "EC" Zowie, jak i pokrewnego Deathaddera.

4. Enkoder w Pulsefire Pro, to Kailh "Red core", ostentacyjna żywotność - 8 milionów przekręceń. Nie zarzucam niesprawności technicznej, optowałbym za niejednolitymi stopniami - w G203 zaimplementowano enkoder Kailha "Grey core", podczas użytkowania sporadycznie zdarzają się niechciane przekręcenia. Nie odnotowałem podobnych problemów z enkoderami ALPS - na tych zdecydowanie trudniej utrzymać kółko pomiędzy szczeblami.
NVM, Pro posiada inny enkoder. Podstawowa wersja Pulsefire, to enkoder TTC - budżetowy, nagminnie implementowany w średniej klasy myszach, prymarna zaleta, to bardzo subtelne przekręcanie.
Winowajcą może być wspomniana, duża tolerancja pomiędzy stopniami.

"...tu oczywiście nie było słychać kliku - chodzi o sam efekt naciśniętego kółka."
Pod kółkiem wlutowano znowuż budżetowy, mikro-przełącznik "Tactile" - znane są z niewielkiej żywotności.
Ich zasada działania, przypomina nieco przełączniki "Capacitive", w tym Topre.
Mikro-przełącznik Tactile, składa się przede wszystkim z dwóch gumowych elementów, które naciskają na aluminiową płytkę, a ta, odkształcając się w drugą stronę, wydobywa dźwięk i aktywuje mikro-przełącznik, na skutek kontaktu.
Wygląda to podobnie, jak w metalowych zakrętkach, które pod naciskiem wydają charakterystyczny "ping";)
Zastosowanie gumy, jak i plastycznego aluminium, z biegiem czasu daje o sobie znać - aktywacja przycisku, odbywać może się na różnych wysokościach, a zużyte składowe mikro-przełącznika, dostarczają wyprutego "feelingu".


6. Pies pogrzebany.
Nawet w dobie tak łakomych konsumentów "ultralekkich" myszy, doczekaliśmy się wyłącznie wymiarów 128 x 67 x 42, w postaci Glorious Model D.

Rival 600 ma naprawdę dobre komponenty, gumowa faktura jest bardzo przyjemna w dotyku.
Negatywne opinie, dotyczą szczególnie odklejających się boków, a te bardzo łatwo przykleić.
Mimo wszystko, nie zdecydowałbym się na Rivala 600, jeżeli wymieniona G5, jest najbliżej tego, czego szukasz.

MX518 ma trzy koronne wady; wagę, przewód i powierzchnię typu "glossy" - tragiczna wręcz, gdy dolega nam potliwość dłoni w jakiejkolwiek postaci.
Waga - należałoby wyciąć sporą część z podstawy, jak i z górnej części.
Korpus składa się z dwóch osobnych plastików ABS, pierwotnej i nakładki - właśnie ta część jest śliska, dziury zostaną zakryte, wiec nie wpływają negatywnie na sferę wizualną.
Mod: https://ibb.co/jzjYH3C
Aranżacja, wygląda na bardzo podobną do modelu G400, być może obudowa pasuje z każdej serii, a problemem jest wyłącznie inna soczewka.
Przewód - po ostatnich testach, wybrałbym zdecydowanie kabelki w rozmiarze 36AWG, niemalże nie czuć przewodu.
Powierzchnia - po sieci krąży solucja, w postaci włókniny ściernej, która pozbawi powierzchni lepkości, jednakże jest to w mojej opinii proces o połowicznym sukcesie. Powierzchnia będzie bardziej chwytna, lecz wciąż śliska. Przy pomocy matowego koloru bezbarwnego, pozbyć można się zupełnie nieprzyjemnej powłoki.

Komponenty oprócz sensora, tak naprawdę nie doczekały się rewolucji.
Poboczne mikro-przełączniki "Himake", Logitech stosował od lat na masową skalę, o zadziwiająco dobrej skuteczności - zero zarzutów pod ich adresem.
Optyczny "scroll", chrobocze niemiłosiernie, niewiele osób będzie zadowolonych z rekompensat w postaci bardzo długiej żywotności i dosadnego "feelingu"
Główne mikro-przełączniki Omron D2FC-F-7N o deklarowanych 20 milionach kliknięć, zazwyczaj dostarczają chrupkiego i natychmiastowego kliku, spotkałem się jednak z opiniami, iż bardziej przypominają twardawe D2FC-F-K, o charakterystycznej, "niebieskiej kropce".